خون‌بهای دست تو... شعری صادق رحمانی انتخاب شده از کتاب «با همین واژه‌های معمولی» کاش می گشتم فدای دست تو تا نمی دیدم عزای دست تو خیمه های ظهر عاشورا هنوز تکیه دارد بر عصای دست تو از درخت سبز باغ مصطفی تا فتاده شاخه های دست تو اشک می ریزد ز چشم اهل دل در عزای غم فزای دست تو یک چمن گل های سرخ نینوا سبز می گردد به پای دست تو گلشنی از لاله های زخم شد ابتدا تا انتهای دست تو رود شد، دریا شد، اقیانوس شد چشمه ای از ماجرای دست تو می توان آن سوی اقیانوس رفت تا خدا با ناخدای دست تو در شگفتم از تو ای دست خدا چیست آیا خون بهای دست تو