آثار هنری و ادبی، کجای دنیای «ما» ایستاده‌اند!؟ یا ما، در کدام بخشی از جهان آن‌ها حضور داریم!؟ چگونه می‌شود به جهانی مشترک میان خودمان و هنر و ادبیات رسید؟ زندگی با هنر و ادبیات و حتی با زبانِ هنر و ادبیات، چگونه است؟ آن‌چه امروز هستیم و فکر و عمل می‌کنیم، چه‌قدر محصول مواجهۀ ما با آثار هنری و ادبی‌ست؟ روزگار عجیبی‌ست! گاهی همهمه‌ای میان همۀ صداهای دیگر، اوج می‌گیرد و گوش‌ها را تیز می‌کند؛ نه همهمۀ زمان و دوران، که صداهایی از اطراف. اطرافِ لبریز از قصه و شخصیت و داستان و جادو و تخیل؛ قصه‌های خوانده و دیده و شنیده شده، نشانی از زندگی‌های نازیسته. این میان، منِ روبه‌رو با این حجمِ عظیم و عجیبِ آمدن و رفتن و تصویر و تصور، خود، نقش و رنگ و حضوری تمام‌عیار دارم. من جزئی از همۀ آن‌ها و آن‌ها همه جزئی از من‌اند؛ درست مثلِ یک بودنِ ابدی. شما دعوت‌اید به قسمتِ سی‌وپنجم مدریک‌تاکس، به سفری دورودراز به دنیای هزارتوی قصه‌هایی که از قلمروی خیال و آرزو، به دنیای باور و کنش و حرکت و تکاپو قدم گذاشته‌اند. دکتر رشید کاکاوند، کارشناس و مدرس ادبیات و هنر، ما را به این سرزمین ناشناخته و پهناور می‎برد؛ به سرزمینِ داستان‌های باورکردنی! و از یک عمر زندگی با زیبایی و تخیل و تجربۀ دوستی و معاشرت با شعر و ادبیات و هنر می‌گوید.