غزل شماره 234: چو آفتاب می از مشرق پياله برآيد ز باغ عارض ساقی هزار لاله برآيد نسيم در سر گل بشکند کلاله سنبل چو از ميان چمن بوی آن کلاله برآيد حکايت شب هجران نه آن حکايت حاليست که شمه‌ای ز بيانش به صد رساله برآيد ز گرد خوان نگون فلک طمع نتوان داشت که بی ملالت صد غصه يک نواله برآيد به سعی خود نتوان برد پی به گوهر مقصود خيال باشد کاين کار بی حواله برآيد گرت چو نوح نبی صبر هست در غم طوفان بلا بگردد و کام هزارساله برآيد نسيم زلف تو چون بگذرد به تربت حافظ ز خاک کالبدش صد هزار لاله برآيد تعبیر غزل 234: درست است که تحمل سختی ها برای شما دشوار است و تاکنون صبوری بسیار کرده اید، اما مطمئن باشید به زودی پاداش صبر و شکیبایی خود را خواهید دید و به آرزوهای خود می رسید. به خداوند توکل کنید. برای رسیدن به مقصود باز هم حوصله به خرج دهید و از دوستان باوفا و دلسوز خود کمک بخواهید. برای رهایی از فقر و تنگدستی لازم است تلاش خود را بیشتر کرده و نتیجه را به پروردگار بسپرید.