غزل شماره 178: هر که شد محرم دل در حرم يار بماند وان که اين کار ندانست در انکار بماند اگر از پرده برون شد دل من عيب مکن شکر ايزد که نه در پرده پندار بماند صوفيان واستدند از گرو می همه رخت دلق ما بود که در خانه خمار بماند محتسب شيخ شد و فسق خود از ياد ببرد قصه ماست که در هر سر بازار بماند هر می لعل کز آن دست بلورين ستديم آب حسرت شد و در چشم گهربار بماند جز دل من کز ازل تا به ابد عاشق رفت جاودان کس نشنيديم که در کار بماند گشت بيمار که چون چشم تو گردد نرگس شيوه تو نشدش حاصل و بيمار بماند از صدای سخن عشق نديدم خوشتر يادگاری که در اين گنبد دوار بماند داشتم دلقی و صد عيب مرا می‌پوشيد خرقه رهن می و مطرب شد و زنار بماند بر جمال تو چنان صورت چين حيران شد که حديثش همه جا در در و ديوار بماند به تماشاگه زلفش دل حافظ روزی شد که بازآيد و جاويد گرفتار بماند تعبیر غزل 178: سر قول و پیمان خود باشید و وفای به عهد را فراموش نکنید. خطر آبروریزی وجود دارد، توصیه می شود خط قرمزها را مشخص کرده و پا را از آن ها فراتر نگذارید. نیتی در دل دارید که لازم است ابتدا مقدماتش فراهم شود و جوانب آن کاملا بررسی گردد. زمانبر است اما از یاس و ناامیدی دوری کنید که با اراده و سرعت عمل انشاالله موفق خواهید شد.مهربانی شما زبانزد عام و خاص است. عشق و محبت خود را به اطرافیان نثار کنید و نگذارید دلتان جلای خود را از دست بدهد.