وین هیچگاه نخواسته بود که چهره‌ی خشمناکی به خود بگیرد. وین نه شهر سیاست بود همچون لندن. نه شهر حماسه های تلخ و شیرین همچون پاریس. نه رایش‌پرور همچون برلین و نه خسته از تقابل کلیسا و پادشاه همچون رم. وین که انگار می‌داند حتی در درازای زمان حتی تاریخ هم کمرنگ می‌شود به سراغ ابدی‌ترین برساخته‌ی بشر رفته بود: موسیقی. وین سهم خود از دنیای زیبایی ها را پرداخت کرده است. حتی نه فقط در عرصه‌ی موسیقی که در بسیاری از حوزه‌های ارزشمند زندگی بشر. اینکه به وین چهارراه اروپا می‌گویند، بی دلیل نبوده و نیست.