سخنرانی در همایش ملی برجام: بزرگترین موفقیت برجام نقض آمریکاستیزی

توضیحات

پرونده هسته‌ای ایران از نقطه‌ای تبدیل به یک بحران بین‌المللی در سیاست خارجی کشور شد که تندروها آن را به‌عنوان سوختی برای «آمریکاستیزی» به کار گرفتند. وقتی در سال1382 موضوع فعالیت‌های هسته‌ای ایران آشکار شد، سیاست دولت اصلاحات «کج‌دار و مریز» بود. آنان فعالیت‌های هسته‌ای را به‌گونه‌ای ‌پیش بردند که غرب را در برابر ایران قرار ندهند. با پیروزی اصولگرایان در انتخابات سال84 آن برنامه کنار گذارده شد. رییس‌جمهور جدید آقای احمدی‌نژاد با پشتیبانی قاطع از سوی همه اصولگرایان، سیاست‌های هسته‌ای دولت آقای خاتمی را «خاینانه» خواند. او به دنیا اعلام کرد که ایران انقلابی با تمام سرعت و توان به‌پیش خواهد برد و غرب هم مختاراست هر آنچه می‌خواهد انجام دهد. ازاینجا به بعد بود که مناقشه هسته‌ای در خدمت سیاست‌های انقلابی آمریکاستیزان قرار گرفت. همه استدلال تندروها آن بود که چون ایران اسلامی یک کشور انقلابی و مستقل است لذا استکبار جهانی به رهبری آمریکای جنایتکار نمی‌گذارد که ایران اسلامی بدل به یک قدرت هسته‌ای شود؛ اما مردم آزاده و انقلابی ایران از نظام می‌خواهند که با تمام توان و به کمک دانشمندان جوان و انقلابی‌مان برنامه‌های هسته‌ای را به‌پیش ببریم و از تحریم‌ها هراسی به خود راه ندهیم. چنین شد که ماجرای هسته‌ای بدل شد به ابزاری در خدمت آمریکاستیزی و هسته‌ای بدل شد به یک شعار انقلابی «انرژی هسته‌ای حق مسلم ماست». اصولگرایان هرگز اجازه ندادند تا علت اصلی مخالفت غربی‌ها با برنامه هسته‌ای ایران برای مردم بازگو شود. مابقی داستان را می‌دانیم. پرونده هسته‌ای از شورای حکام در وین به شورای امنیت در نیویورک رفت و تحریم‌هایی که کمر اقتصاد کشور را خم کردند. اگرچه تندروها همچنان به بهره‌برداری سیاسی از بحران هسته‌ای مشغول بودند و قطعنامه‌های شورای امنیت را «ورق‌پاره» می‌خواندند. دولت آقای روحانی همه بهره‌برداری‌های سیاسی و ایدیولوژیک از هسته‌ای در خدمت آمریکاستیزی و استکبارستیزی را یکسره رها نمود و دست همکاری به‌سوی غربی‌ها دراز نمود. خوشبختانه رهبران کاخ سفید هم، آن دست را به گرمی فشردند و حاصل 22ماه مذاکرات نفس‌گیر باعث شد تا تیم مذاکره‌کننده ایران، کشور را از چاه ویل هسته‌ای بیرون آورند. صدالبته که تندروها از همان آغاز مذاکرات در شهریور92 بنای مخالفت را گذاردند و تیم مذاکره‌کننده را به انواع و اقسام اتهامات متهم ساختند. هرگز هم نگفتند که چه هزینه هولناکی برای ماجراجویی‌های هسته‌ای در آن 8سال بر کشور متحمل شد.