در این‌که بیژن نجدی نویسنده عجیبی است شکی نیست. نویسنده‌ای عجیب که با یک کتاب خودش را در ادبیات ایران تثبیت کرد. یوزپلنگانی که با من دویده‌اند در خودش داستان خوب زیاد دارد. یکی از داستان‌های شاخصش هم «روز اسب‌ریزی» است. او در این داستان نشان می‌دهد که می‌شود راوی را هرطور دلت می‌خواهد بچرخانی و گاهی اسب باشی و گاهی دانای‌کل و اصلا هم برایت مهم نباشد که کلاسیک‌ها چه گفته‌اند درباره داستان. یوزپلنگان و دو کتاب داستان دیگرش که یکی داستان‌های ناتمام است و دیگری «دوباره از همان خیابان‌ها» را نشر مرکز منتشر کرده است.