از دست دادن عشق برای محبوب مانند از دست دادن پدر و مادر است. وقتی كه شما با مرگ پدر، مادر و عزیزتان روبه‌رو می‌شوید سوگواری و عزاداری می‌كنید، اطرافیان به شما اجازه می‌دهند گریه كنید، سعی می‌كنند كه شما تنها نباشید، مراقبت‌های فیزیكی از شما به عمل می‌آورند اما در ماجرای عشق متاسفانه در جامعه بین عموم سوگواری پذیرفته‌شده نیست و سعی می‌شود كه فرد را در این شرایط با جملاتی اینچنینی به انواع مختلفی بكوبند «آه باز داری به اون فكر می‌كنی؟»، «خوب شد كه رفت» و... یا برای آنكه حال طرف را بهتر كنند به وی پیشنهاد جایگزین پیدا كردن می‌دهند. ممكن است این مساله، در حال طرف موثر باشد اما پیشنهاد خوبی نیست چرا كه در این مرحله باعث وابستگی‌های بی‌مورد می‌شود. حتی در این دوران نباید به فرد سرخورده، ‌پیشنهاد ازدواج كردن داد. آمارها نشان داده كه بالاترین ریسك طلاق برای این‌گونه ازدواج‌هایی است كه بلافاصله بعد از قطع یك ارتباط عاطفی گذشته پیش می‌آید. . ما و اطرافیان شخص باید فردی را كه عشقش را از دست داده، درك كنیم و به وی اجازه دهیم سوگواری كند. من به مراجعانم در این زمینه می‌گویم روزه ارتباط بگیرند و سعی كنند در این دوران خاطرات‌شان را مرور كنند و به خودشان فرصت دهند كه با این مساله كنار بیایند. ‌در این مرحله فرد ممكن است با افسردگی روبه‌رو شود، نظر شما برای عبور از مرحله سوگواری چیست؟