شعر وقتی از دهان یک سیاه‌پوست بیرون می‌آید، "سفید" می‌شود و از دهان یک روستایی، "شهر" می‌شود و از دهان یک یتیم، "مادر". شعر همیشه نداشته‌های شاعر است؛ آنچه‌ ندارد! اما از دهان یک زن سوری که حسرت کشیده، باز هم "حسرت" می‌شود! دردی که دارد، همان شعرش می‌شود. این همان موضوعی‌ست که در این اپیزود درباره‌اش حرف زدیم. موسیقی استفاده شده در طول پادکست از ساخته‌های آهنگ‌ساز و نوازنده‌ی سوری-فرانسوی، آقای ابراهیم معلوف است. نام آهنگ‌ها به ترتیب All I can’t say و Beirut می‌باشد.