کتاب بازمانده روز یک داستان چندلایه است. گرچه همه‌چیز در چند روز روایت می‌شود، با اتفاق‌های دو نسل از سرای سلطنتی انگلستان آشنا می‌شویم. این کتاب از زبان یک خدمتکار روایت می‌شود. زبان کتاب بسیار رسمی و مؤدبانه است. مرحوم نجف دریابندری هم با ترجمه عالی‌اش، زبان خاص کتاب را به‌خوبی حفظ کرده است که از شاخصه‌های ارزشمند این کتاب به‌حساب می‌آید. داستان به‌قدری زیبا جهت‌دهی شده است که از خواندن آن لذت خواهید برد. تمام اتفاق‌ها کاملا به‌درستی باهم ارتباط معنایی دارند. همه ابهام‌هایی که برای خواننده ایجاد می‌شود در جای درست به آن پاسخ داده می‌شود. این رمان چنان هنرمندانه نوشته شده است که احساس می‌کنید آنجا هستید. فضاها از نظر فیزیکی به‌خوبی توصیف شده‌اند و مخاطب به آن سرای سلطنتی می‌رود. ارزش‌های انسانی ظریفی هم لابه‌لای داستان مطرح می‌شود که گاه‌به‌گاه مخاطب احساس می‌کند زیبایی متن کامل‌تر شده است. در این داستان برخی نکات حاشیه‌ای هم وجود دارد که با کنار هم قرار گرفتن‌شان، کل ماجرا بسیار زیباتر شده است. برای نمونه نظم و مسئولیت پذیری زیبایی که وجود دارد و نظارت سرخدمتکار بر کار اعضای دیگر تا حدی ناشی از فرهنگ ژاپنی نویسنده است. در تمام طول داستان، شما با این احساس روبه‌رو می‌شوید که زیبایی یک روز پرکار و پرمسئولیت را می‌توان با مدیریت خوبِ شبانه، تکمیل کرد. در همین مورد، در بخشی از کتاب می‌خوانیم: «باید برای خودت خوش باشی. بهترین قسمت روز، شب است. تو کار روزت را انجام داده‌ای. حالا پاهایت را بگذار بالا و خوش باش. من این‌جوری می‌بینم. از هرکس می‌خواهی بپرس. بهترین قسمت روز شب است.» استیونز که همان خدمتکارِ داستان راوی است، یک فرد خاص به‌حساب می‌آید. او نه کسی است که بخواهد خودش را به جایگاه اربابی برساند و نه مشغول فعالیتی پنهانی است. استیونز تمام تلاشش را می‌کند که خدمتکاری درست باشد و همین عقیده اوست که داستان را شکل می‌دهد. ساختار کتاب بازمانده روز داستان کتاب بازمانده روز در ۶ روز روایت می‌شود. به‌دلیل وابستگی داستان به روزهای روایت آن، فصل‌بندی کتاب بر اساس تاریخ و مکان است. در ادامه چند سرفصل این کتاب را مرور می‌کنیم: پیش‌درآمد: ژوئیۀ ۱۹۵۶، سرای دارلینگتون؛ روز اول: شب، سالزبری؛ روز دویُم: صبح، سالزبری؛ روز دویُم: بعدازظهر، دریاچۀ مورتیمر، دورسِت؛ روز سیُم: صبح، تونتِن، سامرسِت؛ روز سیُم: شب، موسکومب، نزدیک تویستاک، دِوون؛ روز چهارم: بعدازظهر، لیتل کامتِن، کورنوال؛ روز ششم: شب، ویموت.