رویای واژه‌ها شماره‌ی بیست و چهارم ‌ (مهر 99) ‌‌ حتا اگر هیچ صدایی به گوش ما نرسد باز هم دلیل نمی‌شود که از دنیایشان بی‌خبر باشیم! اگر سرمان زیرِ آب خستگی و کلافگی رفته باشد، اگر گوشمان پر شده باشد از سکوتی سهمگین هم مهم نیست! آن‌ها در همان سکوت، در همان بی حضوریِ خود، اسمشان را فریاد می‌زنند! زندگی بالاخره یک روز دستش را از دهان صبوری برخواهد داشت و صدایی طنین‌انداز خواهد شد! صدایی به وسعت «انسان»! حالا تو اگر می‌خواهی برو و به این امید خیالی بخند! * متن: مهدی روزرخ (م.مسافر) ‌‌‌‌ *موسیقی‌‌های استفاده شده: ‌‌‌‌‌‌‌‌ - The Mermaid - Yanni ‌‌ - رویایی دارم - شادمهر و ابی ‌‌ - همراه با بخشی از سخنرانی لِس براون (سخنران انگیزشی) + ترجمه متن سخنران استفاده شده: می‌دانم که چه رویایی دارید.‌ ‌ اهمیتی نمی‌دهم که چقدر ناامید کننده بوده وقتی در جهت به رویایتان تلاش ‌کردید. اما رویایی که در ذهن خود دارید امکان پذیر است. اغلب مردم خانواده‌ای تشکیل می‌دهند. درآمدی دارند و می‌میمرند. آنها از رشد کردن دست می‌کشند. خودسازی رو متوقف می‌کنند. از ادامه دادن و تلاش برای حرکت به جلو دست می‌کشند. افراد بسیاری هستند که علاقه به شکایت کردن دارند اما نمی‌خواهند هیچ کاری برای موقعیت خود انجام دهند. بیشتر مردم به رویاهایشان نمی‌پردازند. چرا؟ دلیل اول به خاطر ترس است. ترس از شکست. اگر آنطوری که می‌خواهند پیش نرود چه؟ و ترس از موفقیت عامل دیگر است. چه می‌شود اگر آنها انجامش بدهند ولی من نه؟ آنها ریسک پذیر نیستند! m.mosafer@gmail.com