▫️شماره‌ی بیست و یکم | فردا در باد‌ ‌ ‌(تیر 99) ‌‌ ‌‌‌ ‌‌‌▪️ما بلاتکلیف‌ترین نسل تاریخ بودیم. آن وقت‌ها که هنوز از جوانی نشانی در وجودمان بود، چه برنامه‌ها که برای جهان نداشتیم. بنا داشتیم از سر تقصیراتش بگذریم، نگاه نکنیم که یک عمر برایمان قر و غمیش آمده، بسازیمش. بغلش کنیم، برش داریم بگذاریمش سر جای خودش که آرام بگیرد اما خب. ما زیادی جوان بودیم! ما زیادی خودمان را جدی گرفته بودیم. راستش آرزوهایمان هنوز خیال می‌کنند جوانیم و جوانی‌مان خیال می‌کند دیگر کار از کار گذشته. حالا دیگر شبیه همه چیز هستیم الا آرزوهایمان. ‌ ‌ ‌ ‌‌ ‌‌‌▫️▫️▫️ ‌‌ ‌ ✍? متن: مهدی روزرخ (م.مسافر)‌ ‌‌‌‌ ‌‌‌▫️▫️▫️ ‌ ?موسیقی‌‌های استفاده شده:‌ ‌‌‌ ‌‌‌‌‌ ‌‌‌〰️ نهنگ - ابراهیم منصفی (رامی)‌ . بخشی از اجرای محسن نامجو‌ ‌‌ ‌‌‌〰️ باد نوبهاری - محسن نامجو . شعری از سعدی‌