سال ها خود را به خاطر غذا و بدنم مورد آزار قرار دادم فقط چون فکر می کردم آنچه هستم کافی نیست. حس می کردم برای اینکه دوست داشته شوم باید لاغرتر، زیباتر و باهوش تر باشم. به خودم اجازه نمی دادم طبیعی غذا بخورم، و این نتیجه تداوم همان افکاری بود که باعث میشد از خود راضی نباشم – در واقع به بدنم آنقدر که باید غذا رسانی نمی کردم. و البته این محدودیت ها در پایان منجر به پرخوری میشد، همانطور که برای خیلی از خانم ها شده بود. اگر تا حدی که احساس ناراحتی کنید خود را با غذا پر می کنید و از فرم بدنتان نیز بدنتان می آید، شاید حس می کنید چیزی کم دارید و این اندازه که هستید کافی نیست. تنها با شناخت حد کافی بودن در زندگم توانستم جلوی عادات عذا خوردن احساسی خود را بگیرم. قادر بودم دوباره به صورت عادی غذا بخورم و یاد بگیرم از آنچه نیاز دارم به اندازه کافی به خود بدهم. اینجا به شما می گویم که چطور این کار را کردم: ..........