وقتی نگرانی از بیماری وجودم را تسخیر کرد و این اضطراب حالم را وخیم تر میکرد... . فقط هنگام بیماری است که متوجه میشویم چقدر جسم مان شکننده و آسیب پذیر است. میفهمیم که چقدر سلامتی را حالت معمول در نظر میگرفتیم، درحالیکه سلامتی بیشتر از خوش اقبالی ماست تا حق مان. . شما به این دلیل که بیمارید نمی میرید، به این دلیل می میرید که زنده اید‌ . با تلاشی شتابزده برای خلاص شدن از شر بیماری و دستپاچه شدن، و نادیده گرفتن آن بعنوان بخشی از جریان زندگی، آن را بدتر میکنیم. پذیرش ضعف، میتواند قوی مان کند. . ممکن است از بین رفتن بیماری و رنج ها، حداقل در برخی موارد، نزدیک شدن به خواسته هامان را دشوار تر کند... . بیماری همیشه هم بد نیست و لازم نیست همیشه از آن بترسیم.