با تشکر از شما، بنظر من سبک پادکستتون رو عوض کنید خیلی موفق ترید، چند تا نظر/نقد از نگاه من مخاطب وارده. بنظرم جای تدوین اینهمه موسیقی پس زمینه که هیچ کاربردی ندارند و یجورایی دیسترکشن میکنند ادمو از اصل موضوع، روی خود پادکست و مطالب انرژی بزارید بهتره، موسیقی پس زمینه بیشتر به کتاب یا پادکست های استوری خوبن ، نه تاپیک های حساسی مثل روانشناسی و سفر زندگی ... دوم اینکه وقفه زیاد دارید بین صحبت هاتون، سبک های پادکست روانشناسی مدلی نیست که بخواد خیلی پاز بشه وسطش، چون سریعا اصل موضوع گم میشه و به ذهن فرصت میدید جدا بشه، میشه جاش یه مثال خودمونی بزنید تا ذهن مطالب قبلی رو پروسس کنه. سوم هم اینکه از اینهمه تعریف های کتابی بکشید بیرون، هیجان اینه فلان، در حد یک خط کتابی، مابقیش از دل حرف بزنید، به جان کسی نمیشینه اگه یکی بخواد کتابی حرف بزنه یا انگار فصل یک کتاب غیر جذاب روانشناسی رو بازگو کنه، حرفی به جان میشینیه که از دل بیرون بیاد، البته تجربه/کار درمانی هم زیاد نباشه پشت حرفا مشکلی نیست، همون اموخته های کتاب با زبان دل بیان شه بهتره.