آستافی در یک رستوران با یملیان پیرمرد معتاد آشنا شد. آستافی یملیان بی سرپناه را که پولی برای سیر کردن نداشت دعوت به صرف غذا کردو بعد برای در امان ماندن یملیان از برف و سرما آن را به خانه خود برد. «داستایوفسکی» نویسنده خلاق و چیره دست و روانشناس روسی در سال 1821 در مسکو و در خانواده معمولی چشم به جهان گشود. پدرش طبیب ارتش و مادرش تاجر زاده بود. وی دوران کودکی را به سختی گذراند و در 13 سالگی وارد آموزشگاه شبانه روزی گرید. داستایوفسکی به سن 17 سالگی پدرش را چند دهقان به هلاکت رساندند. وی پس از مرگ مادر به پترزبورگ رفت و وارد دانشگاه مهندسی گرید و پس از فارغ التحصیلی به علت عدم علاقه به امور فنی به کار های ادبی مشغول شد. نخستین اثرش «مردم فقیر» نام دارد که پس از نگارش آن را به دوستش «نگراسوف» داد تا نظرش را نسبت به آن بداند. این اثر بیانگر احساسات پاک و بی آلایش قهرمانان تهیدست، اما پایبند اخلاق می باشد. در این هنگام داستانهایش آوازه و شهرت خاصی پیدا کردند. اما در سال 1849 وی را بجرم فعالیت و سرنگونی رژیم امپراتوری تزار و عضویت در یک جمیعت سوسیالستی محکوم به اعدام کردند که تزار مجازاتش را تخفیف داده و او را به چهار سال زندان و تبیعد در سیبری محکوم کرد. وی پس از آزادی به پترزبورک آمد و به خلق دیگر داستانهایش پرداخت. وی در ترسیم روحیات و اخلاق مردم در نوشته هایش بسیار موفق است. و به جهت اعتقادش به دوگانگی روح بشر یعنی عصیان و اطاعت، نظم و آشفتگی و خوبی و بدی، در آثارش این ویژگی بخوبی مشهود است. متن داستانهایش همدلی صادقانه با توده مردمی را تشکیل می دهد که در جامعه خود مورد تحقیر قرار گرفته اند. آثار ارزنده و شاخص وی عبارتند از: «جنایات و مکافات»، «یاد داشتهای زیر زمینی»، «برادران کارا مازوف»، «خانه اموات»، «طلسم شده»، «آزردگان»، «اعتراف»، «بوبوک» و «ابله». وی به سال 1881 به سن شصت سالگی چشم از جهان فرو بست .