یک خیال موازی ...
ما ، گاهی چون کاراکتر "جو" با "من" درونمان چالش داریم ، گاهی
بدان عشق میورزیم و گاهی آنقدر برایمان بزرگ میشود که نقش راوی یا نصیحتگررا برایش قائل میشویم و اجازه میدهیم ساعت ها
توجیه مان کند یا راه حلی در جلوی پایمان بگذارد.
"جو" یک فرد عاشق پیشه است که خیالش بر واقعیت مقدم است ،
فردی که با فاصله ای از واقعیت ، به خودش عشق میورزد.
اما آنچه که "من" درونش به او گوشزد میکند تمام آن چیزیست که
خودش نسبت بدان آگاهی دارد و دوست دارد بشنود تا از خودش و باور
خیالش لذت ببرد.
کنجکاوی ، فهمیدن و ارتباط برقرار کردن برایش صورت مسئله است و
تمام تلاشش را برای حل این مسئله انجام میدهد.
"جو" در برقراری ارتباط مشکل دارد و تعریف بیرونی ازعشق برایش
نامحسوس و بی معنی است.
او با "ابژه های" پیرامونش بیشتر ارتباط برقرار می کند و به آنها
حیات می بخشد .
"جو" یک آدم خوشبختِ بدبخت است!
جاری می شود و با ضرب آهنگ هستی به خوبی میرقصد ...
هم سخاوت دارد وهم دسته کلیدی از قفل دربهای بسته ...
به خوبی کیفیت زمان را درک میکند و در حال زندگی میکند ....
او قادر می شود سرنوشتش را آنگونه که می پسندد تغییر دهد ...
اما ...
همه و همه ...
در خیالش ...!