ما در عین حال که ملت رقیق القلبی هستیم و دوست داریم خرده نانهای ته سفرمان را برای پرنده های گرسنه بریزیم و یا برای حمایت از حیوانات توی خیابان پناهگاه می سازیم، ولی متاسفانه گاهی اوقات با قساوت قلب یا ناآگاهی یک یوزپلنگ ماده و توله هایش را بقتل می رسانیم، چون اشتباها نزدیک محل زندگی ما را برای نگهداری از توله هایش انتخاب کرده است. شاید بد نباشد این را هم یادآوری کنیم که چوب خط ما برای ضربه زدن به طبیعت خیلی وقت که پرشد و دیگر فرصت زیادی برای حفاظت از گونه های باقیمانده طبیعی مثل یوز ایرانی، تاس ماهی، لاک پشت پوزه عقابی یا خروس کولی دشتی نداریم. اگر به طبیعت ایران ، اسماعیل کهرم و مرحوم محمد علی اینانلو علاقه مندید به این پادکست گوش دهید. به گزارش اتحادیه بین المللی حفاظت از طبیعت، از 1140 گونه جانوری موجود در کشور، 72 گونه از آنها در لیست قرمز قرار دارند یعنی یا در وضعیت بحرانی و یا در شرایط آسیب پذیر محیط زیستی قرار دارند. حتما یادتان هم هست که از شیر ایرانی و ببر مازندران هم فقط تصویر و خاطره ای باقی مانده است. اگر کسی که چندین دهه از عمرش را در خدمت محیط زیست ایران صرف کرده باشد و با گوشت و پوستش آسیب دیدن طبیعت را لمس کرده باشد و هنوز هم به آینده روشن طبیعت ایران خوش بین باشد پس ما هم با امیدواری اشاره می کنیم که حتما راههای ساده و کاربردی زیادی وجود دارند که به کمک آنها میشود سهم کوچکی در احیا و زنده نگه داشتن طبیعت و حیات وحش داشت. شعار امسال سازمان ملل برای روز جهانی حیات وحش این جمله است که " آینده حیات وحش در دست ماست."