جنگ همیشه زشت است، همیشه زشت بوده و همواره زشت خواهد ماند. هرکسی چیزی غیر از این می‌گوید، یا هرگز نجنگیده یا اطمینان دارد که هرگز خودش در میدان جنگ نخواهد بود. آنچه که ما از جنگ می‌بینیم، دیده‌ها و شنیده‌های دیگرانی است که خود در جنگ بوده‌اند. اما این کسر کوچکی از چیزی که در آنجا اتفاق می‌افتد. سال‌ها پیش، وقتی هنوز فاشیسم به عنوان یک قدرت جهانی در سرتاسر دنیا تاثیرگذار بود، یک عکاس جنگی به نام رابرت کاپا با هنر خود توانست به همه دنیا نشان دهد که معنای واقعی جنگ چیست؟ زمانی که رهبران فاشیست دنیا بر طبل جنگ می‌کوبیدند، عکس‌های رابرت کاپا باعث شد تا جنبش‌های صلح‌طلبی در سرتاسر دنیا شکل بگیرند و نهایتاً زمانی همین عکس‌ها به عنوان اسناد جنایات جنگی در دادگاه‌های فاشیست‌ها ارائه شد. رابرت کاپا در سال 1913 در مجارستان به دنیا آمد. اما بعدها به برلین سفر کرد و آنجا عکاسی را یاد گرفت. کاپا یهودی بود و برای همین هم با قدرت گرفتن فاشیست‌ها در سرزمین مادری‌اش از آنجا فرار کرد و به فرانسه رفت. در جنگ جهانی دوم، رابرت کاپا در آمریکا و مجله Life مشغول به کار شد و بارها در کنار نیروهای نظامی آمریکایی به صحنه‌های نبرد رفت. یکی از تکان‌دهنده‌ترین روز‌های جنگی که رابرت کاپا از آن عکاسی کرد، روی D-Day معروف به طولانی‌ترین روز بود. این روز که در فیلم "نجات سرباز رایان" هم به تصویر کشیده شده، روز بزرگ‌ترین حمله نیروهای آمریکایی به آلمان‌ها در ساحل نورماندی فرانسه اشغال شده بود که از آن تنها 11 عکس باقی مانده است. 11 عکس از جهنم، ماجرای کاپا و 11 عکسی است که توانست از آنجا به یادگار باقی بماند تا نسل‌های آینده بدانند چهره واقعی جنگ چیست. رابرت کاپا عکاسی بود که عشقش را در یک جنگ از دست داد و خود نیز در یک جنگ کشته شد. امیر یاری در این پادکست فارسی (پادکست عکاسی تصویر دیجیتال) درباره رابرت کاپا و ماجرای D-Day می‌گوید. قسمت اول از این پادکست را در ادامه بشنوید: