فیلم «میان‌ستاره‌ای» ساخته‌ی کریستوفر نولان، دست‌کم از این لحاظ که بهترین تصاویر فضایی‌ای را که تاکنون در فیلمی دیده شده است به تصویر می‌کشد، اثر ارزشمندی‌ست؛ اما لانس بلومینی در این مقاله می‌کوشد تا نشان دهد که ارزش این فیلم و پرسش‌هایی که در بیننده برمی‌انگیزد بسیار بیشتر از این حرفاست. او به طور ویژه در این مقاله بر مسئله‌ی اخلاقی بودن مهاجرت فضایی می‌پردازد. آیا وقتی روزی فرابرسد که کره‌ی زمین دیگر برای انسان‌ها قابل سکونت نباشد، آنها از نظر اخلاقی این امکان را دارند که به سیاره‌ی قابل سکونت دیگری مهاجرت کنند؟ بدون در نظر گرفتن ممکن بودن یا نبودن این کار، بلومینی بر این باور است که این کار اخلاقی نیست، چون انسان‌ها همانطور که اعضای ناسا در فیلم «میان‌ستاره‌ای» چنین کردند، این مسئله را نادیده گرفته‌اند که موجودات دیگری در آن سیاره زندگی می‌کنند که ما با مهاجرت به آنجا و ایجاد تغییراتی در محیط‌زیست آنجا، امکان ادامه‌ی حیات را از آنها می‌گیریم. افزون بر این، با توجه به اینکه نابودی کره‌ی زمین در نتیجه‌ی اعمال انسان‌هاست، شاید آنها مستحقق بهره‌مندی از فرصت دیگری نباشند. همچنین حتی اگر ما به سیاره‌ی دیگری مهاجرت کنیم، به دلیل تغییراتی که در این فرآیند خواهیم کرد، دیگر به عنوان انسان به تکامل ادامه نخواهیم داد، بنابراین انقراض نسل بشر در نقطه‌ای از تاریخ اجتناب‌ناپذیر خواهد بود.