نَمدانیم چو کنیم، هرجا مِریمان، دل‌مان وا نَمِشَد دل به هرکس که مبندیم، باهامان تا نَمِشد کارمان بس گرَه خوردَس، دیَه هیش وا نَمِشَد بخت‌مان همچَه دَه خوابَس، دیَه هیش پا نمشد......

قالی سَرنیشتی، کوبِ تِری ره یاد دار اَمسالِ سیری، پارِوَشنی ره یاد دار اسب زین سِوار، دوش چپی ره یاد دار چَکمه دَکردی، لینگِ تَلی ره یاد دار...

بنده یه‌تا کاسب‌کار عادی‌ام مِرزا حسین احمدآبادی‌ام زنگ زدم از تیلیفون راه دور خدمت آقای رییس‌جمهور......

پیروزا حسن، پِسِر همساده‌مون تیلیفون زِد، تیلیفون به خونه‌مون شانس آوردم که تَکا و تَنا بودم پا پاکردنی شوید، نعنا بودم......

شب در طلسم، پنجره وامانده بود و من بغضی میان حنجره جا مانده بود و من......