دلنوشته ی یک پرستار...

امشب ای ماه به درد دل من تسکینی آخر ای ماه تو همدرد من مسکینی کاهش جان تو من دارم و من می دانم که تو از دوری خورشید چها می بینی تو هم ای بادیه پیمای محبت چون من سر راحت ننهادی به سر بالینی هر شب...

می خواهم از این آینه ها خانه بسازم یک خانه برای تو جداگانه بسازم یک خانه بی سقف پر از گل با دور نمای پر پروانه بسازم ...............

بی تو ، مهتاب شبی باز از آن کوچه گذشتم همه تن چشم شدم خیره به دنبال تو گشتم شوق دیدار تو لبریز شد از جام وجودم شدم آن عاشق دیوانه که بودم ! در نهانخانه جانم گل یاد تو درخشید باغ صد ...

خاطره ای در مورد یک جانباز...