«شصت سال عاشقی» روایت زندگی مرتضا کیوان و پوری سلطانی‌ست از زبان پوری سلطانی؛ زنی که هنر عشق ورزیدن را به‌خوبی آموخته بود. مرتضی کیوان شاعر، منتقد هنری، روزنامه‌نگار و فعال سیاسی بود. او اولین ویراستار ایرانی و پایه‌گذار انجمن ادبی شمع سوخته بود‌. کیوان کارمند وزارت راه در دولت مصدق هم بود. او از سال 1324 به عضویت حزب توده در آمد و تنها غیر نظامی بود که به دستور مستقیم شاه تیرباران شد. درست سه ماه بعد ازدواجش با پوری. 27 مهر1333. پوری سلطانی اما نویسنده، مترجم، استاد دانشگاه و فرهنگ‌پژوه بود. مرکز ملی کتاب‌داری را او پایه‌گذاری کرد. پوری را باید قهرمان مرحله‌ی گذار از سنت به مدرنیسم در کتابداری ایران نامید. با این وجود نمی‌توان منکر گره خوردن نام پوری به مرتضا بود. سال 52 گورستان مسگرآباد را با خاک یکسان کردند. می‌خواستند به جای گورستان پارک بسازند. قبر مرتضا و یارانش سالم بود. و اطراف‌شان چند درخت سرو کاشته بودند. سالگرد اعدام مرتضا بود و پوری منقلب. سایه برای مرتضا شعری روی بشقاب نوشت. ساحت گور تو سروستان شد ای عزیزدل من تو کدامین سروی شصت سال عاشقی کتابی‌ست از زندگی پوری سلطانی و «مردی که شب به سلام آفتاب رفت». شاملو، نیما، کسرایی و سایه در سوگ مرتضا کیوان شعرهایی سروده‌اند.