دریا دلشوره زمین استسبدی آب نورمدرسه ای ازسکوت است که به طوفانها درس نظام می دهدبرگ برنده آسمان استمیهن بارانآیینه ابرهاست که صورتشان را می آرایندپیش از آنکه ببارنددریا!!با آن همه طوفانها، گنجها، از چه پای کرانه را می بوسی!؟بر ایوانت سارجامه عوض می کند و سوی درخت می رود شکوفه ی کف گردنبند توست تا نقره بهایی پیدا کندبه تقلید تو برق می زند تو شوره زار پرنده ی کوهساری دریا  که معجزه ات باغ های ماهیست و صلاح یگانه ات نسیم سحرگاه توست از صدای تو نه پرنده و برگ می هراسد نه ستاره نه من و نه ماهی که در انگشتانت خواب رفته است از صدای تو بانگ های سیاه می هراسند یونس می هراسد که سینه ی ماهی ها را دفینه ی قاچاق کرده است صدای تو شبها لالایی آسمان است روز پاسبانی که سر انگشت رودخانه را میگیرد و به دست صدف می سپارد با قلبی از آب عاشق بلبل حیرانی و نمی دانی نامش چیست چقدر در کلام تو غرق می شوم ....