جبریل قدسی(سه ویل) بچه‌ی زیبای جگنی نرم،فراخ شانه، باریک اندام،رنگ و رویش از سیب ِ شبانه،درشت چشم و گس دهانو اعصابش از نقره‌ی سوزان از خلوت ِ کوچه می‌گذرد.کفش ِ سیاه ِ برقی‌اش به آهنگ مضاعفی که دردهای موجز ِ بهشتی را می‌سرایدکوکبی‌های یکدست را می‌شکند.بر سرتاسر ِ دریا کنار یکی نخل نیست که بدو ماند،نه شهریاری بر اورنگ نه ستاره‌یی تابان در گذر.چندان که سر بر سینه‌ی یَشم ِ خویش فروافکندشب به جست‌وجوی دشت‌ها برمی‌خیزد تا در برابرش به زانو درآید.تنها گیتارها به طنین درمی‌آینداز برای جبریل، ملک مقرب،خصم سوگند خورده‌ی بیدبُنان ورام کننده‌ی قُمریکان.هان، جبریل قدیس!کودک در بطن ِ مادر می‌گرید.از یاد مبر که جامه‌ات را کولیان به تو بخشیده‌اند.سروش پادشاهان مجوس،ماه رخسار و مسکین جامهبر ستاره‌یی که از کوچه‌ی تنگ فرا می‌رسد در فراز می‌کند.... ادامه این ترانه ی زیبا را که از سروده های لورکاست و احمد شاملو آن را ترجمه و دکلمه کرده است را در این پادکست بشنوید .